Meneer Giraf

Kijk eens hoe mooi … Ik vind dat je zelfs, zonder dat je de titel van het blogbericht had gelezen, echt wel ziet dat het (een beetje) trekt op een giraf!

Zondagmiddag ging ik baby Senn bezoeken, een blonde schattigerd van 3 maandjes oud. Ik had reeds een T-shirtje gekocht maar wou daar nu toch nog iets klein bij. Na wat gegoogle, viel men oog op deze site
http://craftinit.blogspot.be/2011/03/tutorial-baby-toy-stuffed-giraffe.html?m=1
Dus zaterdagavond heb ik  nog even 'vlugvlug' een bijpassende knuffel gemaakt.

Portotype 1 daar zeulen de honden mee rond nu. 
Op zich was het wel gelukt en dat van de eerste keer, applaus voor mezelf! Echter vond ik het wat klein uitvallen en het patroon van het oranje stofje kwam niet mooi uit. 

Ohja vermits keergaten dichtnaaien met de hand niet mijn specialiteit is (lees: ik kan dat gewoon niet) heb ik rondom rond de giraf  het geheel (buiten de kop) getopstiched. Dat leek me het veiligste en stevigste. 
De stevigheid heb ik dan ook direct uitgetest door een trekspelletje te doen met prototype 1 en Kaya. Check, het leeft nog!  (en trouwens was ik super trots op mezelf, want Onie, de lamme tamme goedzak, neemt normaal geen speeltjes in haar bek en jawel … met dit heeft ze gespeeld!)

Dus we begonnen aan versie 2, prentje vergroot afgeprint. Het zag er goed uit, tot ik aan het ‘keren’ wou beginnen en ik merkte dat ik men stofdelen fout op elkaar had gelegd. Snugger! De achterkant zat binnenste buiten, ook geen zicht!

Ach ja, we waren nu toch bezig … en zoals ze zeggen: 3^de keer goeie keer

Tadaaa! Meneer de giraf was klaar, met een pieper en al in zijn buik!

Smorgens kadootjes ingepakt en smiddags was baby Senn er al even op aan het sabbelen. Missie geslaagd!  

Voorkant:

 

Achterkant: (lekker zacht, is wat veloursachtig)

 

Totaal Ikea - Kadomandje

                                                            

De pa verjaarde en hij kreeg zijn kado in een zelfgemaakt mandje (een Vlijtig-mandje maar dan wat groter), met bloemetjes, gepresenteerd. 
Ok ok, dat klinkt niet zo mannelijk maar hij was er toch content mee. De inhoud waren allemaal potjes uit de Ikea food winkel.

Het mandje viel in de smaak (amai, mooi afgewerkt zeg) en de ‘bestellingen’ rolden binnen.

Men zus wil zo’n mandje in bruin/groen-tinten om als broodjesmand te gebruiken. En een tochtrol op maat wou ze ook wel. Vermits ik van haar het naaimachine leen, ging ik de volgende week aan de slag voor de tochtrol. Amai, heb ik me dat de volgende dag beklaagd … overal stukjes mouche te vinden.

Echter bleek de tochtrol voor de voordeur toch nog te klein te zijn (ik kan niet goed meten blijkbaar) maar paste hij perfect aan de achterdeur (wel foute kleuren dan maar ach ja energiebesparing moet niet altijd mooi zijn). Ik zou me er nog eens aan moeten zetten een 2^de te maken.

De (brood)mandjes zullen voor kerst zijn.

                                  
                        
 

Kayonel's Story

Kaya (in de lucht), ikke met achter mij bomma Nelle en op de voorgrond zit Onie
foto door www.patrickgeens.be

3 september: de dag dat ik, Kayonel, het in mijn bol kreeg te gaan naaien

Laten we duidelijk zijn, dit was/is een bizar idee volgens sommige … in het lager onderwijs gaf ik namelijk al mijn handwerken (breien, haken, naaien, …) af aan men zus. Ik kon dat echt niet, het interesseerde me niet én ik had er echt geen geduld voor!

Maar nu wou ik spulletjes voor de honden maken en daarvoor was ik wel gemotiveerd.

Eigenlijk zocht ik die 3^de september ook gewoon afleiding …

Misschien eerst eens uitleggen van waar de naam Kayonel komt. Kayonel is afgeleid van mijn 3 honden die ik die morgen nog had (Kaya, Onie en Nelle). Spijtig genoeg heb ik Nelle die dag moeten laten inslapen dus ik had het liefst zo veel mogelijk om handen om niet te veel te hoeven nadenken.

Zo gedacht, zo gedaan: De volgende dag ging ik tijdens de middagpauze naar  Ikea en kocht daar hun naaimachine en wat stofjes.  Jawel, het moet snel gaan bij mij! 

Die avond vloekte ik al geweldig op mijn nieuwe hobby.  Natuurlijk stak ik de fout op het ‘goedkope’ naaimachine (dat was echt wel hoor …). Maar ik bleef niet bij de pakken zitten en herinnerde dat men zus ooit in vervlogen tijden een naaicursus had gevolgd.

Dus hup, sms naar mijn zus die op haar kelder naar haar Brother-naaimachine mocht gaan zoeken. Meneer Brother stond daar al 15 jaar verwaarloosd te wezen dus ik mocht het lenen en wat aandacht geven. 

Wonder bij wonder werkte Meneer Brother nog goed (na wat problemen met de onderspanning de eerste week) en ik voelde toch duidelijk het verschil met het andere naaimachientje. 

Vwalla, mijn nieuwe hobby was een feit. 

 

Slaapzacht Nelle